Ο διαλογισμός στις μέρες μας μπορεί να ασκηθεί με πολλούς τρόπους. Τον συνάντησα για πρώτη φορά ως μία μορφή εστίασης – μία πρόσκληση να είσαι πλήρως παρών σε ό,τι κι αν κάνεις, είτε πρόκειται για περπάτημα, καθαριότητα, ή να ετοιμάσουμε το φαγητό.

Μπορεί επίσης να περιλαμβάνει συγκέντρωση σε ένα συγκεκριμένο σημείο, όπως η αναπνοή, μία φυσική κίνηση ή και τα δύο, όπως στις πρακτικές του Qigong, ή ακόμα και το να κοιτάζεις ένα κερί.
Όταν προκύπτει μία σκέψη, δεν εμπλεκόμαστε με αυτή˙ αντίθετα, την αφήνουμε απλά να περάσει.

Την παρατηρούμε και την αφήνουμε να ρέει – συνυπάρχωντας φιλικά με αυτό που συμβαίνει τη δεδομένη στιγμή. Αυτή η πρακτική μας προσκαλεί να εξερευνήσουμε τη σχέση μας με ό,τι συμβαίνει τώρα.

Ο ενεργός διαλογισμός μπορεί να περιλαμβάνει κίνηση – είτε συγκεκριμένα μέρη του σώματος είτε ολόκληρο το σώμα. Βοηθά να ηρεμήσει το μυαλό και τα συναισθήματα, ενισχύοντας την ηρεμία ενώ το άτομο παραμένει σε μία δραστηριότητα.

Μέσω σταθερής πρακτικής, κάποιος μπορεί να φτάσει σε μια κατάσταση πέρα από το μυαλό. Όλο το σύστημα γίνεται τόσο ήρεμο και γαλήνιο που επανασυνδέεται με τον πραγματικό του Εαυτό – το κενό μέσα του. Σε αυτό το σημείο, ο διαλογισμός δεν είναι πλέον μια πράξη συγκέντρωσης, αλλά μία κατάσταση ύπαρξης. Δεν κάνεις τίποτα και υπάρχεις απλά στο Εδώ-Τώρα ή, όπως κάποιοι το περιγράφουν, «Πουθενά» στα Aγγλικά.

Αυτό το ταξίδι οδηγεί σε έναν εσωτερικό κόσμο σιωπής και κενού – την έννοια του κενού που συχνά εξετάζεται στον Βουδισμό. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το κενό δεν ισοδυναμεί με το τίποτα. Αντίθετα, υποδεικνύει ότι οτιδήποτε συναντάμε, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μας, υπερβαίνει την ικανότητά μας να το κατανοήσουμε ή να το ορίσουμε πλήρως. Το ονομάζουμε «κενό» για να περιγράψουμε την απουσία του εαυτού και του νου.

“Για μένα, ο διαλογισμός ήταν, μεταξύ άλλων, ένας τρόπος να σταματήσω το «κάνω». Ως κάποιος που είναι φυσικά επιρρεπής στο «να κάνει» (εκτός από όταν διευκολύνω ένα σεμιναρίο), βρήκα ισορροπία στη ζωή μου μέσα από τον διαλογισμό. Με έχει βοηθήσει μεταξύ άλλων, να μειώσω το άγχος, να συνδεθώ βαθύτερα με τη διαίσθησή μου και συχνά να αποκτώ σημαντικές ενοράσεις για τον εαυτό μου”
Όπως είπε εύστοχα ο Sri Sri Ravi Shankar:
*”Ο διαλογισμός είναι το ταξίδι από τον ήχο στη σιωπή, από την κίνηση στην ακινησία, από την περιορισμένη ταυτότητα στον απεριόριστο χώρο.”*